Навіна 2

Выбачайце, што мы тутака мо і пішам і гаворым хаця па беларускаму, але па-свойму, па-тутэйшаму, як нас бацькі былі навучыўшы. Як што ні ясна – то пытайцеся, бо чалавеку ж язык у роце ні толькі каб аблізывацца, але ж і дамаўляцца! І ведаеце, што – хай хаця ўвесь сьвет да гары нагамі пераверніцца – а мы тутака, як жылі па даўнішняму, што ў хаці, што ў галаве, так і будзем гэдак жыць! Просім у хату!